ΕΝΩΤΙΚΟΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ

 Νέον Διεθνές Κλίμα δια το Κυπριακόν

"Το νέον διεθνές κλίμα εδημιουργήθη μετά τας τρομακτικάς καταστροφάς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την Ίδρυσιν του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών εις τον Καταστατικόν Χάρτην του οποίου θεμελιώδεις αρχαί είναι η ελευθερία και αυτοδιάθεσις  των λαών.

Ήρχισα λοιπόν μελετών τα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της προοπτικής εξελίξεων της τύχης των αποικιακών λαών, δια τους οποίους ασφαλώς διεγράφετο μέλλον ελευθερίας βάσει της αρχής αυτοδιαθέσεως. Η αρχή αύτη αντικατέστησε την αρχήν εθνικοτήτων, η οποία υπήρξε καρπός του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και βάσει της οποίας αυτοκρατορίαι διελύθησαν και πολλά νέα εθνικά κράτη εδημιουργήθησαν ιδίως εις την Ευρώπην. Ήδη με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήρχισε να προβάλλεται και ραγδαίως ανά τον κόσμον ολόκληρον να εφαρμόζεται η αρχή αυτοδιαθέσεως των λαών, βάσει δε αυτής κατέστησαν ανεξάρτητοι και υπέγραψαν εκ των πρώτων τον Χάρτην του ΟΗΕ η Ινδία, η Συρία, ο Λίβανος, αι Φιλιππίναι. Ο αριθμός των ανεξαρτήτων κρατών και επομένως και των μελών των Ηνωμένων Εθνών από έτους εις έτος ηυξάνετο ως θα εκθέσωμεν κατωτέρω. Πρέπει όμως να παραδεχθώμεν ότι τόσον η αρχή εθνικοτήτων, όσον και η αρχή αυτοδιαθέσεως ήσαν μάλλον αποτέλεσμα πολιτικών αγώνων και εθνικών επαναστάσεων, παρά επικράτησις θεωρητικών εννοιών. Συνεπώς υποχρεούμεθα να έχωμεν διαρκώς τούτο προ οφθαλμών, όταν ητοιμάζαμε τον εις τα Ηνωμένα Έθνη αγώνα υπέρ αυτοδιαθέσεως της Κύπρου.

Εις την ουσίαν της πάντως η αρχή αυτοδιαθέσεως επεβεβαιώθη διαρκούντος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εις τον Χάρτην του Ατλαντικού, 14 Αυγούστου 1941, ο οποίος διεκηρύχθη παγκοσμίως δια Συμφωνίας των Συμμάχων την 1^ην Ιανουαρίου 1942. Και εις τα άρθρα 1 και 55 του Καταστατικού Χάρτου του ΟΗΕ αναφέρεται ως κατευθυντήριος γραμμή και προϋπόθεσις φιλικών σχέσεων μεταξύ των κρατών δια την επίτευξιν των σκοπών των Ηνωμένων Εθνών και κυρίως της διατηρήσεως της ειρήνης και ασφαλείας και της κοινωνικής και οικονομικής αναπτύξεως των λαών.

Γραφείον Εθναρχίας Κύπρου εις τας Αθήνας και Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος

Γραφείον Εθναρχίας Κύπρου εις τας Αθήνας

Όταν μετ’ ολίγους μήνας μπόρεσεν ως Έλλην υπήκοος να κατέλθη εις την Ελλάδα και ο Μητροπολίτης Κυρηνείας, τότε προς συντονισμένην επαφήν με την Κύπρον και την Πανελλήνιον Επιτροπήν του Κυπριακού Αγώνος, ιδρύσαμεν Γραφείον Εθναρχίας Κύπρου. Είχαμεν επικοινωνίαν με Ελληνικόν και ξένον Τύπον, εξετυπώναμεν και διενείμαμεν διαφωτιστικόν υλικόν σχετικόν με τα εθνικά δίκαια του Κυπριακού λαού, τον Ελληνικόν πολιτισμόν της Κύπρου, την ιστορίαν της, τον ενωτικόν αγώνα της και την τελευταίαν έμπρακτον διαμαρτυρίαν της με την αυθόρμητον εξέγερσιν του αόπλου Ελληνισμού της νήσου το 1931.

(…)

Παρά τα περιωρισμένα οικονομικά μέσα που είχαμε στην διάθεσίν μας ωργανώσαμε Γραφείον Εθναρχίας Κύπρου εις τας Αθήνας, πλάι στο Δικηγορικό μου Γραφείον χάριν οικονομίας, εις το οποίον ήρχετο καθημερινώς ο Μητροπολίτης Κυρηνείας και δια το οποίον διέθετε μέρος του μισθού του, που είχεν από την Μητρόπολιν Κυρηνείας. Ο ίδιος έζη λιτώτατα κρατών ένα απλούν δωμάτιον ως να ήτο φοιτητής, εις μικροαστικήν οικίαν στο Παγκράτι, οδός Πρόκλου. Εκτός της στενής επαφής που είχαμε καθημερινώς με τον Αθηναϊκόν Τύπο, εκαλλιεργήσαμε στενάς σχέσεις και με τους ανταποκριτάς των Ξένων Πρακτορείων, ως του Ρώυτερ, του Ασσοσιέτετ Πρεςς, του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων και του Πρακτορείου του Γερμανικού Τύπου. Και ξένοι δημοσιογράφοι που επεσκέπτοντο τας Αθήνας, δεν παρέλειπαν να έλθουν εις επαφήν μαζί μας δια να κατατοπισθούν επί της καταστάσεως εις την Κύπρον με το νέον απολυταρχικόν καθεστώς, επί της εκεί Ελληνικής αντιδράσεως και της πορείας του Κυπριακού ζητήματος, που ανενδότως ηγωνιζόμεθα να κρατώμεν ανοικτόν. Ιδιαιτέρως πρέπει να αναφέρω ότι έκτοτε συνεχώς όλοι οι Έλληνες δημοσιογράφοι, ενδεικτικώς δε ονομάζω τους Αιμ. Χουρμούζιον, Χρ. Φιλιππίδην, Γ. Σκούραν, Π. Κόκκαν, Α. Αντωνακάκην, Λ. Πετρομανιάτην, Μ. Πλουμίδην, με ενδιαφέρον και ενθουσιασμόν πάντα ευρίσκοντο στο πλευρό μας.

Οι Αρχές της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως Κύπρου, 1931

" Τον Σεπτέμβριο του 1931 είχα αποσυρθή εις Πλάτρας (…) και συνέταξα τας αρχάς της Ε.Ρ.Ε.Κ., που εγένοντο ομοφώνως δεκταί από τους συνελθόντας εις την συγκέντρωσιν Λευκωσίας της 18 Οκτωβρίου 1931 και έχουν ούτω:

«Προς τον Κυπριακόν Λαόν.

Κοινή επί τη δουλεία της Νήσου μας δυσφορία, κοινός προς την ελευθερίαν πόθος και κοινή προς εργασίαν διάθεσις ωδήγησεν ημάς σήμερον εκ των τεσσάρων της Νήσου άκρων εις Λευκωσίαν προς σύμπηξιν της «Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως Κύπρου». Τι σκοπούμεν, πώς και πού θα βαδίσωμεν διαγράφεται υπό των κάτωθι προγραμματικών αρχών της «Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως Κύπρου», των οποίων από σήμερον θα είμεθα απλοί στρατιώται και πιστοί τηρηταί. Προγραμματικαί αρχαί της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως Κύπρου: Τα μέλη της Ε.Ρ.Ε.Κ., Έλληνες κάτοικοι της νήσου Κύπρου, συναισθανόμενοι βαθέως τας απέναντι εαυτών ως ανθρώπων αφ’ ενός και της Μεγάλης Ελληνικής Πατρίδος και του αθανάτου Ελληνικού πολιτισμού αφ’ ετέρου υποχρεώσεις των: 

Ο Μακάριος γνώριζε ότι θα γινόταν Προδότης*

Αφηγείται ο Συγγραφέας:

" Μου είπεν ο Αρχιεπίσκοπος (Μακάριος) ότι καλεί από την Κύπρον Δημάρχους και άλλους αντιπροσωπευτικούς παράγοντας δια να τον συνοδεύσουν εις Λονδίνον προς υπογραφήν των Συμφωνιών και με παρεκάλεσε να συμμετάσχω. Απήντησα ότι λόγω ριζικής διαφωνίας μου, δια λόγους και αρχών και πραγματικών εκτιμήσεων δεν επιτρέπεται εις εμέ να συνδέσω καθ’ οιονδήποτε τρόπον το όνομά μου με τοιαύτας συμφωνίας εκ των οποίων μόνον δεινά προέβλεπον. Εν τούτοις είπα:

- Αν υπάρχει οιαδήποτε πιθανότης συζητήσεως προς τροποποιήσεις ευχαρίστως να σας συνοδεύσω.

- Όχι, απήντησεν, είναι όλα συμφωνημένα και απλώς θα υπογράψωμεν. Αλλ’ αφού δεν έρχεσαι δεν μου λέγεις την γνώμη σου επί του ζητήματος των Αγγλικών βάσεων που είναι το μόνον που θα συζητήσω;

Η Προδοσία της Κύπρου από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο*

" Πώς εγκατελείφθη η Ένωσις και συγχρόνως κατέστη ανέφικτος γνήσια ανεξαρτησία της Κύπρου. Δεκάτη Τρίτη Γεν. Συνέλευσις Ο.Η.Ε.

(απόσπασμα)

Ενώπιον της Πολιτικής Επιτροπής της 13^ης Συνόδου της Γενικής Συνελεύσεως των Ηνωμένων Εθνών συνεζητήθη και πάλιν το Κυπριακόν από 25 Νοεμβρίου μέχρι 4 Δεκεμβρίου 1958 και ενώπιον της Ολομέλειας της Γεν. Συνελεύσεως την 5^ην Δεκεμβρίου 1958.

Προηγουμένως, όμως, όλως απροόπτως διεπράχθη υπό του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ένα σοβαρώτατον λάθος επί του Κυπριακού, το οποίον δυστυχώς υπήρξεν μοιραίον δια την περαιτέρω εξέλιξιν του εθνικού μας ζητήματος.

Τα του σοβαροτάτου τούτου λάθους έκαμα ήδη γνωστά, δοθείσης ευκαιρίας και ζώντος του Μακαρίου, δια την Κυπριακής Εφημιρίδος «ΠΑΤΡΙΣ» της 21^Ης Σεπτεμβρίου 1972. Το σχετικόν δημοσίευμά μου υπό τον τίτλον: «Πώς εγκατελείφθη η Ένωσις και συγχρόνως κατέστη ανέφικτος γνήσια ανεξαρτησία της Κύπρου» έχει ως ακολούθως:

«Εις την «ΠΑΤΡΙΔΑ» της 28^ης Αυγούστου 1972 ανέγνωσα παρατηρήσεις επί της γνωστής δηλώσεως του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου προς την Μπάρμπαρα Κάσλ κατά Σεπτέμβριον 1958, δια της οποίας εγκαταλείπετο η γραμμή Ενώσεως χάριν ανεξαρτησίας της Κύπρου και επί του ρόλου τον οποίον έπαιξαν εις τούτο «Αμερικανικοί κύκλοι».

Η Εγκληματική Ανάκληση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο

" Η απομάκρυνσις εκ Κύπρου της Ελληνικής Μεραρχίας νομίζομεν αποτελεί το μεγαλύτερον έγκλημα του Στρατιωτικού Καθεστώτος, που επεβλήθη εις την Ελλάδα την 21^ην Απριλίου 1967. Η απομάκρυνσις έγινε δια τελεσιγράφου της Τουρκίας προς την Ελλάδα, κατόπιν Στρατιωτικής επιχειρήσεως προς εξουδετέρωσιν της Τουρκικής φρουράς της Κοφίνου επί της οδού Λευκωσίας - Λεμεσού. Η φρουρά αυτή παρεκώλυε επικοινωνίαν της Αστυνομίας με Ελληνικά χωριά και ο Αρχιεπίσκοπος εζήτησε στρατιωτικήν βοήθειαν από τον Στρατηγόν Γρίβαν. Ούτος απήντησεν ότι το θέμα είναι σοβαρόν, ότι η στρατιωτική ενέργεια, αν θα εγίνετο, έπρεπε να επιτύχη, ότε αναποφεύκτως θα εφονεύοντο πολλοί Τούρκοι και τούτο θα είχε συνεπείας. Ο Γρίβας, ως ο ίδιος και εις εμέ¹ λεπτομερώς εξήγησεν, έστειλε σχετικόν έγγραφον με ειδικόν απεσταλμένον εις τας Αθήνας, εφιστών την προσοχήν δια τας συνεπείας. Αι εξ Αθηνών οδηγείαι εζήτουν να προχωρήση εις το εγχείρημα. Αν ενθυμούμαι καλώς, μου ελέχθη ότι τας οδηγίας έδωσεν ο τότε Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως Στρατηγός Σπαντιδάκης. Το εγχείρημα εξετελέσθη επιτυχώς φονευθέντων πολλών Τούρκων και διαλυθέντος του Τουρκικού Φρουρίου Κοφίνου.